Alle gode ting er tre, den fjerde kjem ikkje til å skje!

Vinterferien er over for i år, det vart nokre rolege dagar heime, ein dag på bussen til Oslo, futt og fart nokre dagar der, og ein dag i bil på heimveg.

Det er slutt på å dragse med seg fotoapparat sidan mobilen tek så bra bilete for tida, men tenk då for ein frustrasjon å oppdage at lagringsplassen er full og det ikkje er muleg å ta fleire bilete!

Med i kofferten var seks glas med rørt sylte, jordbær og bringebær, og tre ferdige gensarar.

Den eine gensaren har eg strikka tre gongar, fyrst i str. S, den passa perfekt til eldstejenta mi,


så i M, den passa godt til svigersonen min, Jose,



og no til slutt i L som passa ganske bra til han som eigentleg skulle ha gensaren, Iver.


Han kunne godt ha tenkt seg at den var lenger i bolen, men strikka er strikka og tråden er oppbrukt, og det blir ikkje aktuelt å strikke nummer fire!


Til Marylin strikka eg ein Tirilgensar fordi eg hadde løyvt så mykje alpakka frå DSA etter hybridgensaren eg strikka til Åsta i haust. Den passa godt, men ho påstår at den klør, så mora trur at i praksis er det ho som har fått seg ny gensar.


Michael fekk ein offwhite gensar i flettestrikk, ikkje akkurat brukarvennleg for ein 7 - 8-åring, men veldig kledeleg til guten. Eg strikka gensaren i freestyle frå Dale,


og eg hadde kjøpt så mykje tråd at eg hadde meir enn nok til ein gensar til Mio også. Bolen til den gensaren strikka eg på bussturen, resten av gensaren vart til medan eg var på besøk, så laurdag var den klar til bruk.


Marte hadde, vanen tru, lagt opp ein tidsambisiøs plan for besøket mitt hos dei: Synssjekk hos optikar for dei to eldste borna, medan Mio og eg fann nokre kledelege solbriller medan vi venta,



måling av veggar i gangen i hovudetasjen, tur i bassenget saman med Michael, handletur i sentrum med innlagt kafebesøk for å treffe Iver, tur til Kolbotn saman med Marylin og Inger, og så klart, bestapizza på laurdagskvelden.

Det vart likevel tid til å vere saman med Mio, han hadde vore sjuk heile veka, så kos på fanget med ei bok var midt i blinken for både han og besta:)

Hausten som gjekk

No har eg oppsummert strikkeåret mitt, då er det også på tide å kome a jour med kva hausten har hatt å by på elles.
Vi likar oss godt heime, for min del er sofakroken og strikket veldig freistande etter ein lang arbeidsdag, eg har ikkje behov for så mykje anna, likevel er det kjekt når det skjer noko...

Ein tur til Oslo, for eksempel, då får vi vere litt i lag med Marte med familie og vi får treffe Iver og Janne. Denne hausten har vi vore to helger til Oslo, først i slutten på september og så i midten av november.

I september var det framleis så varmt i veret at vi kunne reise inn til byen og ta lunsjen ute.

Vi hadde ikkje noko bestemt ærend, berre ei helg for å vere i lag og slappe av. 








I november tok vi turen for å utveksle julegåver og treffe familien til Marte ein siste gong før jul sidan dei ikkje skulle kome til Sunnmøre denne jula, men tilbringe juleferien på cruise i Karibien.




I haustferien var Marte og ungane nokre dagar på besøk med oss før vi tok oss ein tur til Spania.








Det er fint å ha rause slektningar som gjerne låner ut leiligheita si til oss. Vi var på La Manga i ti dagar, 

i løpet av desse dagane hadde vi mykje sol og varme, 

men også nokre dramatiske timar med torever, vind og regn. 

Vi bada mykje,

 vi åt ute kvar kveld, heilt til vi begynte å lengte heim til norsk kvardagsmat, vi var ein tur til Cartagena 

og ein tur til Albir.  

Fram for alt hadde vi late dagar der vi låg på lading slik at energinivået skulle halde fram til juleferien.






Her heime er vi heldige og har Tove og Petter med sine familiar i nærleiken slik at vi ofte får vere saman med dei. Dei to eldste til Tove er på veg ut frå heimen, Luca har alt studert eit halvår i Trondheim, og om to veker reiser Antony til Nord-Noreg i militære. Heldigvis er det nokre år til dei to yngste blir så store. I jula nytta dei høve til å ta eit godt, gammaldags familiefoto.

Petter sine to er i småbarnsalderen enno, sjølv om vi ser dei så og seie kvar veke verkar det som dei har vorte større og har lært seg nye ting kvar gong vi møtest, det er fantastisk å få vere så nær og fylgje utviklinga deira.






I jula var sjølvsagt Iver og Åsta heime, vi har vore mykje i lag heile gjengen, 

dei faste årlege selskapa er gjennomførte på tradisjonelt vis, det er mykje liv og røre når heile Sundgotfamilien er samla, lydnivået er høgt, særleg mellom dei yngste, men det er no litt av sjarmen med heile samankomsten.








No er vi tilbake i kvardagen, i morgon syklar eg til jobben igjen.

 Eg har lite tru på at bloggen min vil bli så mykje brukt i året som ligg framfor oss, ikkje fordi eg ikkje har noko å skrive om, men fordi eg har vorte ei sur, gammal kjerring som ikkje gidd, eller evnar, å halde meg oppdatert på endringane innan tekniske finessar, som stadig kjem og gjer bloggelivet mitt til eit konglomerat av, for meg, "unødvendige hindringar" i staden for det det er meint å vere.