Ein skatt av eit klesplagg

Vi er så heldige at vi har ei mor/sviger-/beste-/oldemor som tek vare på ting. Ein ting vi verkelege har gleda av å bruke om og om igjen er matorsdressen til mannen min.

Tenk at for 62 år sidan kjøpte ho inn ein splitter ny matrosdress I ull, med silkekrage , silkemansjettar og silkesnor i fløyta til eldsteguten sin, mannen min.

Der er mange finurlege detaljar på dressen, som at buksa heng fast på trøya etter fire knappar

-at der er snøring I livet bak på buksa

-at der er sydde legg på skuldrane og ned på ermane på trøya, og flott løvemerke på eine ermet

-at fløyta framdeles gir lyd frå seg når vi bles I henne

-at gutebarnebarna mine tek seg så flotte ut når dei får på seg bestefar sin matrosdress.

Våre eigne gutar hadda aldri på seg dressen, dei hadde for lite kjøt på beina til å fylle ut i han når dei var i aktuell alder. Den eldste av barnebarna fekk heller ikkje brukt dressen, han flytta ikkje hit til landet før han var litt for stor for han.

Men Anthony, Mateo, Oliver, og sist Michael har alle vore dressa opp i det staselege, gamle plagget, og Besta har vore like sjarmert og kry av alle saman:)

                     

Veslebror til mannen min var ikkje like begeistra med gjensynet då Michael kom i konfirmasjonen til Anthony

 

iført stasplagget; han hadde friskt i minnet korleis han sneik seg fram mellom ei rekkje bilar på ein parkeringsplass då han som femåring vart trua inn I dressen på syttande mai…

Fredagskveld i heimen

Kjekt å oppdage at mannen i huset framleis kan å overraske. I dag kom eg seint heim frå jobb, tung i hovudet etter å ha planlagt neste veke og laga opplegg til ulike vikarar for to dagar når eg skal vere student, og fann denne flotte rosebuketten på stovebordet:)

,

.....og no bryggjer han te til oss:) 

Ha ei god helg!

Busstur

Tur med alle 10. klassene. Målet er Krakow og Auswich. Det blir mange timar i bussen. Ungdommane har ein beundringsverdig evne til å sove seg gjennom bussinga, det har ikkje eg.... Veldig greitt då å ha eit strikk å halde i:) kerttusokkar på gong, dei har eg i fingrane.

Feriestrikk

Snart er vi klar for tre veker i Galicia, Nord-Spania. Eg trur det vert ei flott ferie, men for at kosen skal vere komplett må eg ha eit strikk. Derfor har eg begynt på ei innsvinga jakke etter ei oppskrift frå Drops, sjølvsagt har eg gjort mine endringar: annan tråd, dobbel Lace frå Drops, og litt tjukkare pinnar, så det vert spanande å sjå det ferdige resultatet:)

Ferietid

No er det ferie og fritid, og forsømte områder, som t.d. bloggen kan få litt merksemd igjen. Når tida er knapp skal det ikkje store endringane til før ein misser tolmodet og gir opp. Det siste problemet når det gjeld blogging var ikkje sjølve bloggen, men det å laste bilete frå kamera og inn på pc-en som skapte problem. Før kunne eg opprette ei mappe, sette namn på henne og laste alle bileta på minnekortet inn på dataen på ein gong. No, etter ei eller Anna ufrivillig oppdatering, har eg ingen aning om korleis eg skal få lagt inn bileta, ikkje veit eg korleis eg skal få sortert dei, og ikkje får eg lagt inn meir enn eitt bilete om gongen. No blir dei verande på minnekortet til det er fullt, kva som skal skje med dei etterpå veit eg ikkje.

No har eg skaffa meg nettbrett og kan ta bileta direkte og legge dei inn på bloggen, trur eg, det er i alle fall det eg skal prøve på no. I går kjøpte eg endeleg sommarblomster til utekrukkene mine, og då let eg eg meg freiste til å kjøpe eit oppstamma oliventre også:)

Eg ser berre det første bilete når eg går inn på redigering, får difor ikkje sletta dei bileta som eg har lagt ut tre av, men så er i alle fall oliventreet mitt godt dokumentert:)

Den kjære, gode mora mi fyller nitti år i dag

Vi har feira henne så godt det let seg gjere når forma ikkje er på topp. I november var ho så uheldig å bryte lårhalsen, ei veke seinare måtte ho gjennom ein ny stor operasjon grunna hol i tolvfingertarmen. Sidan då har ho vore skral, matlysta er heilt fråverande, og ho har vorte slapp og svak. Men ho er oppe ei stund dei fleste dagane, og i dag orka ho å vere saman med born, svigerborn pluss tre svigerinner og delta i middagen vi hadde til ære for henne.

Ho ville tilbake til senga før vi fekk tid til å drikke kaffi, men eg var innom og sa hadet før eg for heim, og då sa ho at ho var godt fornøgd med dagen sin.

Mange ville gratulere henne med dagen, ho har fått eit hav av fine blomar og andre gåver, det er tydelegvis stas for mange at ho har nådd ein så høg alder:)

        

       

Mor er tvilling, desverre fekk ho ikkje behalde tvillingsystra si heile livet, ho døydde for åtte månader sidan. Dette er vanskeleg for mor å ta inn over seg, derfor spør ho etter henne nesten kvar gong eg er på besøk.

For to år sidan var mor og eg innom til tante Janny på fødselsdagen deira, det var eigentleg siste gongen dei kunne sitje ved sidan av kvarandre og snakke om alt dei har hatt av felles opplevingar gjennom eit langt liv.

    

Verdt å fikse

Eg har strikka fleire par lestar etter ei finsk oppskrift: Kerrtu. Fine, synest eg, og ein del arbeid, i alle fall når ein strikkar med tynn tråd og tynne pinnar.

Til eitt par hadde eg ein bunt med Regia strømpegarn, det visste eg vart litt for lite, derfor starta eg med ein kant i svart alpakka til dei elles brune lestane. Det vart fint, til lestane fekk seg ein tur i vaskemaskina – inni tightsen min….

Alpakka tovar veldig bra på 40 grader, så godt at det vart umuleg å få på seg lestane same kor mykje eg strekte og tøygde i dei medan dei framleis var våte.

Lestane vart liggande på vent lenge, dei var altfor gode til å kaste, men reparasjonsarbeid er ikkje det kjekkaste eg veit, eg utsette og utsette å begynne på dei.

Heilt til eg tilfeldigvis fann dei i strikkekorga mi i dag, rett etter at eg hadde avslutta eit nytt lestepar til storeguten min som har fødselsdag komande laurdag.

Fram med saksa og klippe vekk den vel-tova kanten, så var det å plukke opp maskane og like godt strikke ny kant av den trådresten eg hadde i hendene.

Lestane vart heilt greie, dei, eg trur eg kjem til å bruke dei lenge:)

Seksti sider

I likheit med mange andre bloggarar får eg laga bok av bloggeåret. Det var nesten flaut å sende av garde bestilling på siste utgåve av bloggeboka, men det vart no gjort, og i dag sit eg med resultatet i hendene: Seksti sider, trettitre bloggeinnlegg vart det i 2012. Lite å skryte av, særleg når eg ser at i løpet av det første bloggeåret produserte eg 241 sider.

Likevel, no har eg fire årgongar av Strikkebesta i bloggverda, hadde eg ikkje fått det omgjort i bøker så hadde mange bilete og mange småhistorier vorte gløymde.

         

Kvaliteten på det eg har skrive kunne ha vore betre, kvaliteten på bileta har i alle fall ikkje betra seg i takt med fotoutstyret. Men det hender at eg slumpar til og får eit blinkskot, og bileta er gode nok til å vere ein katalysator for å huske dei fine, kjekke, gode minna:)

Islendar

Kva er ein islendar? Ikkje ein person, men ein ullgensar. Etter Devold AS si meining er dette ein islendar:


Eg skal ikkje akkurat påstå at dei tek feil, det er heller slik at eg har alltid hatt ei anna oppfatting, og ved å søkje litt på nettet fann eg dette biletet:



på fylgjande side: http://www.birgirsdottir.no/Shop/List/Akkurat-n%C3%A5/32/1
Det vart eg i grunnen glad for, for det stemmer heilt over eins med mi oppfatting;
ein einsfarga gensar med mønster i rundfellinga frå brystet og opp. Eg har strikka mange slike islendarar, frå eg begynte å strikke på 70-talet og minst ein periode i kvart av dei andre tiåra. Både mann og ungar har gått rundt i desse islendarane.
På tidleg 80-tal strikka eg denne på bestilling frå mannen min:



Han er ein ivrig fiskar og treng varme, gode kle når han er ute på havet i timesvis midtvinters. Med åra vart kragen misfarga, og for eit par – tre år sidan fann eg ut at eg ville strikke ein ny islendar til han, men gubben var heilt fornøgd med gensaren sin, han, skulle eg strikke ein ny så måtte den vere akkurat sameleis!
Eg brukar ikkje oppskrift når eg strikkar gensar med rundfelling, då diktar eg enkle mønsterrapportar som stemmer med masketalet undervegs, og feller ei runde når eg finn det for godt, men no måtte eg til å bruke gamle-islendaren som mønster:) Eg likar ikkje å strikke to ting heil likt, så det enda med eit kompromiss: Mørk tråd vart lys og omvendt, og ved nærare ettersyn ser eg at eg har lurt meg til å dikte litt annleis mønster også, men ikkje eitt ord til nokon om det!



Sjølv om den nye er mest i bruk, så har han også den gamle på seg av og til, her ligg dei side om side:



Eg strikkar alltid av fritidsgarn når eg lagar islendarar, det gjorde eg også når eg strikka Mateo sin i haust, eg må vedgå at det er ikkje akkurat den mjukaste tråden, så det spørst kor mykje han kjem til å ha han på seg, men eg fekk i alle fall strikka ein islendar dette desenniet også

Med piggane ute

Etter at borna våre har vakse til og vorte vaksne har vi i syskjenflokken begynt å kjøpe små julegåver til kvarandre, ikkje noko stort og dyrt, berre småting, som vakre juletrekuler, godteri o.l.
Til denne siste jula syntest eg at eg var tidleg ute, og at eg verkeleg hadde funne bra gåver til syskjena og svigersyskjena mine:



Mini-broddar med berre to piggar i kvar  små nok til å putte i veska eller lomma, og med nok grep til å halde seg på føtene i ein naudsituasjon:) Og med ei metallboks til å oppbevare dei i.

Broddane fann eg, av alle plassar, på nettsida til Den Norske Bokklubben. Som sagt, til meg å vere var eg tidleg ute med bestillinga, og ganske kjapt hadde eg halvparten av gåvene i hus; dame-broddane i str. 35 – 40. Resten let vente på seg, men nokre dagar før jul fekk eg mail om at no var restordren send, pakken skulle kome rett i postkassa mi…….. han dukka ikkje opp…

Nei, nei, han kjem vel i romjula då, tenkte eg, det er no ikkje så nøye kva tid mine vaksne syskjen får desse gåvene.
 Romjula gjekk, utan at pakken dukka opp, rekninga, derimot, den kom -
- Og purring på rekninga fekk eg også, så eg måtte sende ein mail om at eg ikkje ville betale for varer eg ikkje har fått. Heldigvis gjekk det ikkje lenge før svaret kom, eg måtte berre sjå bort frå purringa.

Eg føler eg har god grunn til å skryte av De Norske når det gjeld betaling, eg har ein lei tendens til å bruke fakturaen som følgjer bøkene til bokmerke, så blir dei liggande inne i bøkene, og eg gløymer å betale dei… Dermed får eg purrebrev, som eg då er rask å betale:)
Av og til kjem det ei bok der det står 0 kr på fakturaen, då har eg betalt dobbelt for ei tidlegare bok, og De Norske passar på for meg at rekneskapen kjem i balanse igjen:)

Tilbake til julegåvebroddane: I går fekk eg ei påminning frå posten om at der ligg ein uhenta pakke på postkontoret……å, javel, men eg har ikkje fått noka tidlegare melding! Når eg påpeikte det til dama i skranken fekk eg til svar at det er heilt vanleg i julerushet at dei ikkje får ut pakkemeldingar.
Er det slik at dei sit det julaftan i ein haug av pakkar som dei har gløymt å sende ut hentemelding om? Synest eg ser dei for meg midt i pakkehaugen med det flotte slagordet sitt:)

Posten – Vi lever for å levere

No har eg i alle fall ein haug med mini-broddar, både store og små



Kanskje eg må sende ut hentemelding til syskjen og svigersyskjen?

I kveld har eg tent eit lys

 

- i ærefrykt

- for livet

for døden

for sorga, for saknet - og for kjærleiken