Sjølv om det går med litt tid til veving for tida så blir det strkka ein del også. Eit strikk kan ein ta med seg når ein forlet huset, det går ikkje med veven.
Det fyrste eg fullførte dette året er ei hue som vart liggande berre så vidt påbegynt då eg var i huemodus for vel eit år sidan. Desse mønstra huene med sju fargar tok nesten knekken på høgretommelen min, så då tolv huer var ferdige måtte eg berre ha ei pause, men no vart altså den siste endeleg ferdig.
Vi har ein toåring, Oskar, som er så utruleg fascinert av traktorar og store køyrety av alle slag, og sidan eg hadde funne så mange gratisoppskrifter på ulike bilar her i blogglandia, og sidan eg hadde restar i alpakkaull etter eit tidlegare strikkeprosjekt, bestemte eg meg for å strikke ein gensar som eg kunne brodere køyretya på. Gensaren var snarstrikka, einsfarga og med raglanfelling, men broderinga tok tid, eg rakk akkurat å få ferdig siste bilen til toårsdagen hans.
Dagen feira vi med gåver, god mat og ei spesiallaga kake der ein marsipantraktor trona på toppen, til stor glede for jibbersdagsbarnet.
Så fekk eg beskjed om at Oliver, 11 år, har vakse ut av alle strikkagensarane sine og han har bruk for ein tjukk, god gensar når han står slalom, for då slepp han å ha på ulltrøye under. Eg valde å strikke av Dale freestyle, ein tjukk tråd som skulle eigne seg godt til aranstrikk. I går var den gensaren ferdig og eg var så spent på om han passa at eg måtte på besøk og sjekke.
Guten vart fornøgd, akkurat passe meinte han.
Mateo må ta til takke med den gamle gensaren til onkel Iver som eg strikka for 15 år sidan, men han trivest i gensaren, så då er vel det greitt. I alle fall kjekt for strikkaren (meg) at gensaren blir brukt, for det var mykje arbeid med den, hugsar eg.
Inn i mellom gensarstrikkinga måtte eg lage eit par nye fargeglade lestar til Oskar, han var så lei seg for at det forrige paret med fargesprakande lestar har vorte for lite.
No er det lestar til Mio som står på programmet,
før eg tek fatt på ein kofte-ufo som det vart full strikkestopp på i haust fordi teksta som skal vere bak på ryggen ikkje stemte heilt med det eg vil ha der. No har eg teikna min eigen versjon så då er det berre å fortsette på kofta mi.
Det fyrste eg fullførte dette året er ei hue som vart liggande berre så vidt påbegynt då eg var i huemodus for vel eit år sidan. Desse mønstra huene med sju fargar tok nesten knekken på høgretommelen min, så då tolv huer var ferdige måtte eg berre ha ei pause, men no vart altså den siste endeleg ferdig.
Vi har ein toåring, Oskar, som er så utruleg fascinert av traktorar og store køyrety av alle slag, og sidan eg hadde funne så mange gratisoppskrifter på ulike bilar her i blogglandia, og sidan eg hadde restar i alpakkaull etter eit tidlegare strikkeprosjekt, bestemte eg meg for å strikke ein gensar som eg kunne brodere køyretya på. Gensaren var snarstrikka, einsfarga og med raglanfelling, men broderinga tok tid, eg rakk akkurat å få ferdig siste bilen til toårsdagen hans.
Dagen feira vi med gåver, god mat og ei spesiallaga kake der ein marsipantraktor trona på toppen, til stor glede for jibbersdagsbarnet.
Så fekk eg beskjed om at Oliver, 11 år, har vakse ut av alle strikkagensarane sine og han har bruk for ein tjukk, god gensar når han står slalom, for då slepp han å ha på ulltrøye under. Eg valde å strikke av Dale freestyle, ein tjukk tråd som skulle eigne seg godt til aranstrikk. I går var den gensaren ferdig og eg var så spent på om han passa at eg måtte på besøk og sjekke.
Guten vart fornøgd, akkurat passe meinte han.
Mateo må ta til takke med den gamle gensaren til onkel Iver som eg strikka for 15 år sidan, men han trivest i gensaren, så då er vel det greitt. I alle fall kjekt for strikkaren (meg) at gensaren blir brukt, for det var mykje arbeid med den, hugsar eg.
Inn i mellom gensarstrikkinga måtte eg lage eit par nye fargeglade lestar til Oskar, han var så lei seg for at det forrige paret med fargesprakande lestar har vorte for lite.
No er det lestar til Mio som står på programmet,
før eg tek fatt på ein kofte-ufo som det vart full strikkestopp på i haust fordi teksta som skal vere bak på ryggen ikkje stemte heilt med det eg vil ha der. No har eg teikna min eigen versjon så då er det berre å fortsette på kofta mi.
Du er nauta produktiv, til glede for born og borneborn :) Dei er bra heldige som har strikkebesta <3 klem
SvarSlett