Der peparen gror

Hausten går frykteleg fort! Mykje å gjere på jobb, og så er eg student igjen... Hadde bestemt meg når diabetes-diagnosen var eit faktum at det måtte verte slutt på stillesitjing og studiar, men no når eg får inn trimmen med å sykle til og frå jobb, så er det litt tid til overs likevel. Meininga er at eg skal halde på med dette deltidsstudiet i tre og eit halvt år....tida vil vise om eg kjem i mål:)

Av ein eller annan grunn fekk eg ein ubendige trong til å kome meg ut av huset i haustferien, og då var det fort gjort for mannen min å lokke meg med til paradiset hans - Madeira. I fjor haust var han der i to veker og det ga skikkeleg meirsmak, og det som lokkar aller mest er store bølgjer!

 Ikkje akkurat så flatterande bilete av gubben, men sjå kor høgt bølgja slår oppetter bergveggen i bakgrunnen!








                                                                      Herleg temperatur i sjøen og varm sol mot kroppen er heller ikkje å forakte


 















 








For ikkkje å snakke om alle ulike fruktslag og grønsaker ein kan få kjøpt!

































Fargesprakande spansk pepar, ferdig tørka, klar for bacalaogryta:)









I tillegg er der farlege myggar, vi fekk nokre saftige myggstikk begge to, men har heldigvis ikkje merka noko sjukdomssymptom så langt.
Eg vart nok ikkje like forelska i øya som det mannen min er, sjølv om turen absolutt var vellukka. Det som irriterte meg var at eg ikkje forstår portugisisk, i alle fall ikkje når det blir snakka,  og så fekk eg ikkje høve til å betre spansken min!