Romjul

Romjulstid er tid for ro.

Eg hadde planar om å sjå siste sesong av Downton Abbey på dvd i jula, men så svikta den gamle x-boksa til Iver.  Då får det verte lesing og strikking i staden, til den nybestilte blue ray-spelaren dukkar opp ein gong på nyåret.

Juleførebuingane gjekk føre seg på tradisjonelt vis, Tove og eg laga môr i lag, eg har investert i ny kjøtkvern, og med den gjekk maling av kjøt unna i rekordfart. Sjølve môringa gjekk kanskje saktare, fordi opninga i kverna er smalare enn i kverna på Kenwooden, men vi kom i mål i år også. 

Tove og dei minste gutane baka peparkaker saman med Siv og Ingvill og borna deira, dette er ei vidareføring av ein tradisjon som mor innførte då dei var små.

Lefsebakinga måtte vi vente med til siste helga før jul, men det vart lefser i år som i fjor.

Sju slag av småkaker kom også i boks, så no er det opp til dei som stikk innom å ete opp herligheita.

Ein periode såg det ut til at vi måtte avlyse jula her i familien, det var nemleg utselt for delfiafeitt i alle butikkane i kommunen, og delfiafeitt er ein viktig ingrediens i julesnopet ”fiskepudding”, som må lagast så tett inn i jula som mulig, skal det vare jula ut.

Dette snopet består av sjokolade og delfiafeitt iblanda store mengder seigemenn, fiken, rosiner, hakka neter, marsmallows og nonstop, alt pakka inn i eit tynt lag marsipan. Både barn, barnebarn og tantebarn MÅ ha dette til jul. Heldigvis var det ein Kiwi-butikk i nabokommunen som hadde att nokre pakkar så pass at jula vart redda.

Det vart juletrehenting, etterfylgt av  gløgg og småkaker på vesle julafta, som alltid, ei kjekk begivenheit der eg faktisk får avsetnad på ein del julekaker.

Julekvelden vart feira i nyehuset hos Laura og Petter,. Kort oppsummert: God plass , god mat og ein kjekk kveld. Koselig å få vere saman med sine nære og kjære.

Kalkunmiddag hos oss 1. juledag, og deretter, tradisjonen tru, i selskap til Oda som fylte 20  i år. Der var vi ein heil gjeng, men også der er det god plass og stort hjarterom.

2. juledag var det Tove og gutta som stod for matlaginga, ganske herleg å kunne dele på jobben, slik får vi godt med fritid alle mann.

Marte med familie dukkar opp om eit par dagar, det er jammen godt at vi får nokre fridagar på nyåret, slik at dei får roe ned før dei må snu nasene austover att. Det skal verte kjekt når dei endeleg er her og vi får vere samla heile flokken.

Familiejuleselskap skal det også verte, då  møter vi opp alle som kan, mellom seksti og sytti med stort og smått. Alle har med litt mat kvar, hovudsaka er å få møtast og snakke med kvarandre og oppdatere oss på nytt i storfamilien. Dei minste får ei muligheit til å bli kjende med slektingane sine, det blir høgt lydnivå og stor ståhei, men det er også ein juletradisjon etter kvart.

Nye familiemedlemmer er komne til i løpet av året, andre har gått bort, det blir ekstra sårt at storebroren min ikkje er mellom oss lenger, 

medan saknet av mor er av eit mildare, meir vemodig slag.