Gratulerer med dagen!

I dag kunne eg ha skrive om MGP og sigeren der, eller om gleda ved å bu i eit demokratisk land, men eg er heller litt nostalgisk og aldri så lite kry, eg. Kry over dei flotte karane som eg omgir meg med.

I 1950 var mannen min to år, då kjøpte svigermor mi ny, fin matrosdress til han. Dressen er av ull med silkekrage og silkesnor med ei fløyte i enden. Fløyta kan puttast opp i ei lita brystlomme slik at snora heng ned over brystet i ein elegant boge. Buksa har snøring bak i livet og blir knappa på trøya.

Det svigermor hugsar best frå denne 17.mai-en er at guten hennar fekk sleppe ut for døra før dei skulle gå og vere med i barnetoget, og når ho og svigerfar var klare til å gå, fann dei veslegut sitjande nedgraven i ein sandhaug og heile dressen var lysegrå av sandstøv:) Det vart sikkert nokre hektiske minutt med børsting og flekkfjerning før dei kom seg avgarde den morgonen!

Svigermor mi tok godt vare på dressen, i 1978 var eldsteguten vår to år, då fekk vi dressen heim til oss, men guten vår var så smal i fasongen at han kom aldeles bort i pappa sin matrosdress, det vart difor aldri til at han brukte han, sameleis var det med andre guten vår, altfor tynn til å passe inn i dressen.

Dermed vart han liggande her i huset som eit klenodie i mange år, heilt til barnebarn nr. 2, Anthony, var nesten tre år, det var første året han skulle feire 17.mai i Norge, dei budde i Sveits til august 2000. Då børsta vi støvet av dressen, og sjå her kor flott han tok seg ut i bestefar sin 51 år gamle dress!

Seinare har dressen vore i bruk både til Mateo og Oliver, og like flotte har dei vore begge to. Eg finn diverre ikkje bilete av Oliver i mappene mine, men her er i alle fall Mateo.

Ha ein god 17.mai vidare!