Epistel nr. 4 i Pilgrimbesta-forteljinga.

Kartet er lånt frå heimesida til EL Camino de Santiago.

På an igjen, det er ikkje lett å skulle velje ut berre små brotstykke av alle inntrykka under den 30 dagar lange vandringa vår langs Caminoen for to år sidan, men eg gjer eit forsøk:

Den 5. juli passerte vi Rioja og kom inn i den store og mektige Provinsen Castilla y Leon. Første stopp her var småbyen San Juan de Ortega, namngjeven etter ein stor arkitekt som bygde eit kloster for å verne pilgrimmar mot røvarar som herja området. Han bygde og ei kyrkje som er konstruert slik at ved solnedgong på vår- og haustjamdøger, og berre då, treff strålane frå sola akkurat Maria i eit bilete av Jomfru Maria og engelen Gabriel (El annunciación). Ein del av klosteret er framleis pilgrimsherberge, og verten, ein gammal, liten mann set si ære i å servere alle pilgrimmar som stoppar der eit måltid mat: Ei tradisjonell spansk suppe kokt på kjøtkraft, løk, paprikapulver og brødbitar, ikkje særleg innbydande å sjå til, men ho glei ned..

Juan, ein ung argentinsk mann som driv eigen restaurant i Buenos Aires var respektfull kjøkkenskrivar og servitør.

Neste etappe gjekk til Burgos, ein av dei større byane på caminoen. På vegen dit passerte vi Atapuerca som er innlemma i UNESCO si verdsarvliste fordi ein der har funne fossilar etter nokre av dei første menneska i Europa i nokre fjellholer.

På toppen av ein ås eit stykke lenger framme på vegen såg vi ein labyrint à la den julianske borga som vi finn på ein fjelltopp på Vartdal i Ørsta kommune. Anton, ein psykoterapeut frå Basel i Sveits, hadde gått heile labyrinten frå ytst til inst før han sette seg på ein stein og skreiv ned inntrykka sine.

Frå dette høgdedraget kunne vi skimte Burgos i det fjerne, men jammen var der framleis langt å gå. Endeleg framme, måtte vi vandre gjennom heile byen, frå aust til vest, før vi fann eit herberge som hadde plass til oss. På vegen fekk vi knipsa nokre bilete av den overdådige katedralen i Burgos, men vi var ikkje inne i han.

Burgos har elles tilknyting til Noreg gjennom mellomalderprinsessa Kristina som ligg gravlagt ca. 8 km utanfor byen. Prinsesse Kristina var dotter til Håkon Håkonson og syster til Magnus Lagabøter. Ho vart gift med Don Felipe, bror til kong Alfons X av Castilla y Aragon i år 1258. Dei busette seg i Sevilla, men då ho døydde berre 28 år gammal, bestemte Don Felipe at ho skulle gravleggast i Covarrubias, ein by utanfor Burgos, der han hadde vore utnemnd til biskop før dei gifta seg.
Biletet er lånt frå biblioteket til høgskulen i Vestfold sine nettsider
Vi hadde lese om prinsessa før vi starta turen vår, og det hadde vore kjekt å fått sett sarkofagen hennar, men 8 km kvar veg for VELDIG trøytte bein var berre heilt uaktuelt.