Mannen i ......

...livet mitt - ja, det er det han er!

Mannen eg har delt bord og seng med gjennom mange og tretti år.Mannen som er kjærasten min, og den eg kan støtte meg til når det buttar imot. Mannen som har sine særheiter som eg ler av - og andre som eg ergrar meg over... og som, tru det eller ei, finn irriterande sider ved meg - men likevel held fast ved meg:)Akkurat no, etter at klokka har passert midnatt, og etter at han eigentleg hadde gått til køys for natta, virrar han rundt og er irritert på seg sjølv. Han har nemleg vore impulsiv i dag....

Eg fekk hjelp av storeguten vår til å installere viktig programvare på pc-en, og sidan den manglar cd-rom måtte programvaren over på minnepenn før installering. Min kjære mann kom då med ein minnepenn med "berre utdaterte ting på", sa han, det var berre å slette alt som var der og bruke minnepennen til programvaren eg ville ha. Jaja, som sagt, så gjort -

og så begynte mannen i livet mitt å tenkje: "Å, nei! Var det på den minnepennen vi la inn alt frå gamle-pc-en då minsteguten vår hadde bruk for ein ekstra data? Har vi faktisk sletta alle bileta frå sist sommar? "

No har han misst nattesøvnen på grunn av den "fortærande impulsiviteten" sin!

Trøysta mi når det gjeld sommarbileta er at dei viktigaste av dei, i alle fall i mine auge, har eg lagra på pc-en min! Og no er det best å få dei ut på nettet til sikker lagring i verdsveven.

Sommaren 2008 fylte mannen min 60 år. Han har det slik at jubiléum skal han ikkje feire, han går gladeleg til innkjøp av marsipankake og inviterer små og store på kaffislaberas ein "vanleg" fødselsdag, men dei runde dagane er han allergisk for, så sist sommar MÅTTE han berre kome seg heimanfrå. Ferda gjekk med båt sørover til heimtraktene hans, Stord, berre vi to. Ein fin tur i godt ver.

Vi levde herrens glade dagar, kosa oss saman med slekt og venner, tok turar ut på Nautøyo med soling og bading, sekstiåringen stupte endå til frå taket på båten, bra stil, eller?

Men på sjølve dagen kunne han ikkje vere der heller, han ville sikre seg å få vere i fred for alle velmeinande gratulantar som kunne kome til å dukke opp. Vi enda opp i Skudesneshavn,

der feira vi for oss sjølve med ein god middag på .. kva-det-no-var-han-heitte-igjen-restaurant, fotoapparatet låg igjen i båten, så det måltidet har vi ingen bilete ifrå,

men kaka eg hadde lurt inn i fryseboksen i kjøleskapet, tok vi til kaffien ombord:

Det aller viktigaste biletet frå sist sommar er av Kaptein Gråskjegg til rors på si stolte skute, med gåva frå kjerringa godt planta på hovudet, ei "blonskjoldahue" av beste sort:)