På 'an igjen: P denne veka.

Komne meir enn midtvegs i alfabetet er kreativiteten stadig på vikande front, ikkje alltid like lett å finn på noko å blogge om, men ser eg litt rundt på dei andre som deltek i ABC-leiken til Petunia, blir eg skamfull over at eg ikkje har kome på nokon av alle dei flotte idéane.


Men i alle fall så har eg ein P, minst ein:)
Eg har skrive om kor glad eg er i krydder tidlegare, og no er det på tide å presentere den desiderte favoritten: PEPAR. Det finns vel knapt ein middag som ikkje hevar seg når vi tilset litt pepar, jaja, bortsett frå graut, då.
Og kikar eg i den velfylte krydderskuffa mi, finn eg raskt ut at pepar, det har eg - i ulike framtoningar:
Heil svart pepar, malt svart pepar, sitronpepar, peparsymfoni, allehånde, både heil og malt, som på svensk heiter kryddpepar, sitronpepar.. men eg manglar kvit pepar akkurat no, det får eg ordne på i morgon.Alle desse sortane av pepar treng eg til matlaginga, dei passar til ulike rettar, frå sitronpepar i fiskerettar, heil svart pepar i fårikål til peparsymfoni i meir eksotiske rettar,ja til og med i peparkakedeiga lurer eg i ei lita teskei malt svart pepar:) Men den eg alltid har ståande på kjøkkenbenken, klar til alle formål er peparkverna, fylt med vanleg heil svart pepar, ingen krydder er viktigare for å få eit godt resultat ved grytene enn nykverna pepar!




Eg har ein P-favoritt til: Storeguten min, Petter.